நம்மில் பெரும்பாலும் நமக்கு பிடிக்காதே பொருட்களை தர்மம்......

 இறைநம்பிக்கை கொண்டவர்களே! நீங்கள் சம்பாதித்த பொருள்களிலிருந்தும், பூமியிலிருந்து நாம் உங்களுக்கு வெளிப்படுத்தித் தந்தவற்றிலிருந்தும் சிறந்தவற்றை (இறை வழியில்) செலவு செய்யுங்கள். அவற்றில் மோசமான பொருள்களைத் (தேர்ந்தெடுத்து) அவனுடைய வழியில் நீங்கள் செலவு செய்ய முற்படாதீர்கள். உண்மையில் அது போன்ற மோசமான பொருள்களை உங்களுக்கு எவரேனும் கொடுத்தால், நீங்கள் அதனை விரும்பமாட்டீர்களே! அல்லது கண்டும் காணாமல்தானே அதனை ஏற்றுக் கொள்வீர்கள்? நிச்சயமாக அல்லாஹ் தன்னிறைவு உள்ளவனும் மாபெரும் புகழுடையோனுமாய் இருக்கின்றான் என்பதை நீங்கள் அறிந்து கொள்ளுங்கள்.

(அல்குர்ஆன் : 2:267)

நம்மில் பெரும்பாலும் நமக்கு பிடிக்காதே பொருட்களை தர்மம் செய்வது பிறருக்கு கொடுப்பது .இது வழக்கமான ஒன்று.அடுத்து , நம்மிடம் உள்ள மீந்துபோன உணவுகளை கொடுப்பது இதை நாம் செய்கிறோம். 

நிச்சயமாக! இறைநம்பிக்கையாளர்களின் தர்மம் மற்றும் தானம் செய்யும் முறை குறித்து, குர்ஆனின் 267வது வசனத்தை அடிப்படையாக வைத்து ஒரு விளக்கமான கட்டுரை இதோ:

---

செலவில் உள்ள தரத்தின் ஆன்மீகம்: "நமக்குப் பிடிக்காததைப் பிறருக்குக் கொடுக்கும்" பழக்கத்திற்கு குர்ஆனின் அழுத்தமான பாடம்

"இறைநம்பிக்கை கொண்டவர்களே! நீங்கள் சம்பாதித்த சிறந்த பொருள்களிலிருந்தும், நாம் பூமியிலிருந்து உங்களுக்காக முளைக்கச் செய்தவற்றிலிருந்தும் (இறை வழியில்) செலவு செய்யுங்கள். நீங்கள் எடுத்துக் கொள்ளவும் விரும்பாத மட்டத்தின் பொருள்களைத் (தேர்ந்தெடுத்து) அல்லாஹ்வின் வழியில் செலவு செய்ய முனையாதீர்கள்..." (குர்ஆன் 2:267)

இந்த வசனம், தர்மம் செய்வதன் மூலம் கிடைக்கும் புண்ணியத்தை நோக்கி ஓடும் ஒவ்வொரு முஸ்லிமின் இதயத்தையும் நேரடியாகத் தொடும் ஒரு சக்திவாய்ந்த அறிவுரையாகும். இது வெறும் "கொடுப்பது" மட்டுமல்ல, "எதை, எப்படிக் கொடுக்கிறோம்" என்பதைப் பற்றிய ஆழமான சிந்தனையைத் தூண்டுகிறது.

1. "சிறந்ததைத் தேர்ந்தெடுக்கும்" கட்டளை: கொடுப்பவரின் மனநிலை பற்றிய பாடம்

வசனம் நம்மிடம் இருக்கும் "சிறந்த" (தய்யிபாத்) பொருள்களிலிருந்து கொடுக்கும்படி கட்டளையிடுகிறது. இதன் அர்த்தம் என்ன?

· தரமானது: நாம் விரும்பி, மதித்து, நமக்காகவே வாங்கும் நல்ல தரமான, புதிய, பயனுள்ள பொருட்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது.

· அன்பின் அடையாளம்: நாம் விரும்புவதைப் பிறருக்குக் கொடுப்பதே, நாம் அந்த நபரை அல்லது இறைவனை எவ்வளவு மதிக்கிறோம் என்பதைக் காட்டும். நமக்கு அருமையான ஒரு பரிசு கிடைத்தால், அதை நம் அன்புக்குரியவருக்குக் கொடுக்க ஆசைப்படுகிறோம். அதே ஆசை தர்மத்திற்கும் வர வேண்டும். நம் இறைவனுக்கு நாம் அளிக்கும் "பரிசு" நம்மிடமுள்ள சிறந்ததாக இருக்க வேண்டும்.

நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு தர்மமும், "இறைவா, இது நான் விரும்பும் ஒன்று. இதை நான் உன்னிடமிருந்து பெற்றேன். இப்போது, உன் அன்புக்காக இதை உன் பாட்டாளிகளுக்குக் கொடுக்கிறேன்" என்ற ஒரு மௌனமான செய்தியாகும்.

2. "நமக்கு விரும்பத்தகாததைக் கொடுக்கக் கூடாது" என்ற எச்சரிக்கை: நம் சுயத்தின் கண்ணாடி

வசனம் மிகத் தெளிவாக ஒரு கேள்வியை எழுப்புகிறது: "அவற்றில் மோசமான பொருள்களைத் (தேர்ந்தெடுத்து) அவனுடைய வழியில் நீங்கள் செலவு செய்ய முற்படாதீர்கள்." பின்னர், அது நமது சுயமாக அனுபவிக்கும் உணர்வைச் சோதிக்கிறது: "நிஜத்தில், இதுபோன்ற மோசமான பொருள்களை உங்களுக்கு எவரேனும் கொடுத்தால், நீங்கள் அதனை விரும்பமாட்டீர்களே! அல்லது கண்டும் காணாமல்தானே அதனை ஏற்றுக் கொள்வீர்கள்?"

இந்தக் கேள்வி மிகவும் சக்திவாய்ந்தது. இது நமது நடைமுறையை ஒரு கண்ணாடியில் பார்க்க வைக்கிறது.

· நாம் ஏற்க மறுக்கும் ஒன்றைப் பிறருக்குக் கொடுக்க முடியுமா? நமது வீட்டில் யாரோ பழைய, காலாவதியான, பழுதடைந்த உணவைக் கொண்டு வந்து கொடுத்தால், நமது மனநிலை என்ன? நாம் வெளிப்படையாக விரும்பமாட்டோம். உள்ளூர ஏமாற்றமடைவோம். அதே போன்று, நாம் தர்மம் செய்யும் போது, பெறுபவர் ஒரு மனிதர் தான். அவருக்கும் மதிப்பு உண்டு. அவரும் அல்லாஹ்வின் படைப்பே.

3. நடைமுறை வாழ்வில் இந்த வழக்கத்தின் வெளிப்பாடுகள்

நாம் அனுசரிக்கும் சில பழக்கங்கள் இந்த வசனத்தின் ஒளியில் பார்க்கப்பட வேண்டும்:

· மீந்த உணவுகளைக் கொடுத்தல்: வீட்டில் சமைத்தது மிஞ்சிவிட்டது, குழந்தைகள் தின்று மீதமானது, அல்லது காலாவதியாகும் நிலையில் உள்ள பொருட்களை "வீணாக்கக் கூடாது" என்று தர்மம் செய்தல். இது ஒரு வகையில் "கழிவு மேலாண்மை" போல் மாறிவிடும் அபாயம் உண்டு. தர்மம் என்பது நம் கழிவைப் பிறருக்கு அனுப்பும் ஒரு வழியாகக் கூடாது. பெறுபவர் நமது "குப்பைத் தொட்டி" அல்ல.

· பழைய, பழுதடைந்த பொருட்கள்: புதிதாக வாங்குவதற்கு முன்பு, பழைய பொருட்களை (உடை, உபகரணங்கள்) "தர்மம்" செய்துவிட்டு, மனச் சான்றைத் தூக்கிப் போட்டுவிடும் மனநிலை. இது பெரும்பாலும் நம் சொந்த சுகத்திற்காக (புதியது வாங்குவதற்கான இடம் விடுவது) செய்யப்படும் ஒன்று. அது தர்மமா, அல்லது வீட்டை அழிக்கும் ஒரு முறையா?

· தரம் குறைந்த பொருட்களை வாங்கி கொடுத்தல்: தர்மத்திற்காக வாங்கும் போது, விலை குறைந்த, தரம் குறைந்த பொருட்களைத் தேர்வு செய்தல். "எப்படியும் கொடுக்கிறோம்" என்ற எண்ணம். ஆனால், நம் குடும்பத்திற்கு வாங்கும் போது நாம் எவ்வளவு கவனம் எடுத்துக்கொள்கிறோம்?

4. இறைவனின் தன்னிறைவு: இறுதி மற்றும் மிக முக்கியமான பாடம்

வசனம் முடிவடையும் போது, "நிச்சயமாக அல்லாஹ் தன்னிறைவு உள்ளவனும் (அல்கனிய்யு), மாபெரும் புகழுடையோனுமாய் (அல்ஹமீத்) இருக்கின்றான்" என்று கூறுகிறது.

இது மிக முக்கியமான புள்ளி. அல்லாஹ்வுக்கு நம் தர்மம் எதுவும் தேவையில்லை. அவன் தன்னிறைவு உடையவன். நாம் கொடுக்கும் சிறந்த பொருள்களும், மோசமான பொருள்களும் அவனைப் பொறுத்தவரை சமமே. இந்தக் கட்டளை நமக்காகவே, நம் ஆன்மீக வளர்ச்சிக்காகவே உள்ளது.

· நாம் சிறந்ததைத் தேர்ந்தெடுக்கும்போது, கருமையை வளர்க்கிறோம்.

· நம் சுயத்தை விட்டுக்கொடுக்கும் பழக்கத்தைப் பழகுகிறோம்.

· பிற மனிதர்களின் மதிப்பையும் கண்ணியத்தையும் உணர்கிறோம்.

· நமது செல்வம் மற்றும் உடைமைகள் அனைத்தும் அல்லாஹ்விடமிருந்து வந்த அமானத் (ஒப்படைக்கப்பட்ட பொருள்) என்பதை அங்கீகரிக்கிறோம்.

முடிவுரை:

தர்மம் என்பது ஒரு இயந்திரமான, அளவிடும் நடவடிக்கை அல்ல. அது ஒரு ஆன்மீகப் பயிற்சி. இது நம் இதயத்தின் நிலையைச் சோதிக்கும் ஒரு சோதனை. நாம் பிறருக்கு அளிப்பதன் மூலம், உண்மையில் நமக்குள்ளேயே என்ன வைத்திருக்கிறோம் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறோம் – கருமையையா, இறுக்கத்தையா, அல்லது அன்பையும் மதிப்பையுமா?

அடுத்த முறை தர்மம் செய்ய நினைக்கும் போது, ஒரு கணம் நிறுத்தி, நாம் கொடுக்கும் பொருளைப் பார்ப்போம். "இதை நான் எனது அன்புக்குரிய நண்பருக்கோ, உறவினருக்கோ பரிசாகக் கொடுப்பேனா?" என்று கேட்கவும். பதில் "இல்லை" என்றால், அது நமக்கு தர்மத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தை மீண்டும் சிந்திக்க ஒரு சிறந்த வாய்ப்பாகும். நாம் கொடுக்கும் ஒவ்வொன்றும், இறைவனுக்கு நாம் சமர்ப்பிக்கும் ஒரு பரிசு. அது நம்மிடமுள்ள சிறந்த பரிசாக இருக்கட்டும்.