சிறுவர் சிறுகதை: ராஜுவின் ரன்னிங் ஷூக்கள்

 நிச்சயமாக, இங்கு 

சிறுவர் சிறுகதை: ராஜுவின் ரன்னிங் ஷூக்கள்

ராஜு ஒரு சிறுவன். அவனுக்கு ஓடுவதில் மிகவும் பிரியம். அவனுடைய கிராமத்தில் உள்ள சின்னச் சாலைகளிலும், வயல் வெளிகளிலும், மலைச் சரிவுகளிலும் ஓடுவது தான் அவனுடைய பொழுதுபோக்கு. ஆனால் ஒரு பிரச்சனை... அவனுக்கு ஓட உதவும் ஒரு நல்ல ஜோடி காலணிகள் கூட இல்லை. பழைய, கிழிந்த காலணிகளில் தான் அவன் ஓட வேண்டியிருந்தது.

அவனுடைய பள்ளியில், மாவட்ட அளவிலான ஓட்டப்பந்தய போட்டி நடக்க இருந்தது. முதலிடம் வெல்லும் மாணவர், புதிய, பளபளக்கும் ஓட்டக்காலணிகள் (Running Shoes) வென்று பெறுவார்! அந்த பரிசைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட ராஜுவின் இதயம் படபடத்தது.

"அப்பா, எனக்கு ஒரு நல்ல ஜோடி காலணிகள் வாங்கித் தர முடியுமா? நான் பயிற்சி எடுத்து போட்டியில் வெல்ல வேண்டும்," என்றான் ராஜு.

அப்பா ராஜுவின் தலையை தடவிக் கொடுத்தார். "ராஜு, இந்த மாதம் சமையல் gas சிலிண்டர் வாங்கியாக வேண்டும். அடுத்த மாதம் பார்த்துக் கொள்கிறோம், தானே?" என்றார்.

ராஜுவுக்கு வருத்தமாக இருந்தது, ஆனால் கோபம் வரவில்லை. தன் குடும்பத்தின் நிலைமை அவனுக்கு புரியும்.

அன்று முதல், ராஜு தன் பழைய காலணிகளிலேயே பயிற்சி எடுக்க ஆரம்பித்தான். காலை ஐந்து மணிக்கே எழுந்து, கால்களில் கட்டிக் கொள்ளும் பழைய காலணிகளுடன், மண்ணும் கல்லும் நிறைந்த பாதைகளில் ஓடினான். சில நாட்கள் காலணியின் அடிப்பாகம் கிழிந்து, காலில் கூட குத்தியது. ஆனால், ராஜு நிறுத்தவில்லை.

அவனுடைய நண்பன் கார்த்திக், புதிய காலணிகளில் பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டிருந்தான். "ராஜு, இந்தப் பழைய காலணிகளில் எப்படி ஓட முடியும்? நான் அப்பாவிடம் சொல்லி, என்னுடைய பழைய ஜோடியைக் கொடுக்கிறேன்," என்றான்.

ராஜு புன்முறுவல் பூத்தான். "நன்றி கார்த்திக். ஆனால், அது உன்னுடையது. நான் என் கால்களின் வலிமையை நம்பித்தான் ஓடப் போகிறேன்," என்று சொன்னான்.

போட்டி நாள் வந்தது. மைதானம் ஜனங்களால் நிரம்பியிருந்தது. அனைத்துப் பள்ளிகளின் சிறந்த ஓட்டக்காரர்களும், புதிய, நவீன ஓட்டக்காலணிகளை அணிந்து, வெற்றியை எதிர்பார்த்து நின்றனர்.

அவர்களுக்கு இடையே, பழைய, வெளிர் நிறமாகி போன காலணிகளை அணிந்த ராஜு நின்றான். சிலர் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தனர். ஆனால் ராஜுவின் மனதில், அவன் தினமும் ஓடிய வயல் வெளிகளும், மலைச் சரிவுகளும் தான் இருந்தன.

"பிஃப்!" விசில் ஒலிக்கும் ஓசையோடு, ஓட்டம் தொடங்கியது!

எல்லாரும் வேகமாக முன்னேறினர். கார்த்திக் முன்னால் இருந்தான். ராஜு ஆரம்பத்தில் பின்தங்கியிருந்தான். அவனுடைய காலணிகள் அவனைத் தாங்குவது போல இல்லை.

ஆனால், சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, ராஜுவின் கால்கள் தங்கள் பயிற்சியை நிரூபிக்கத் தொடங்கின. கடினமான பாதைகளில் ஓடுவது அவனுக்குப் பழக்கமான ஒன்று. மற்றவர்கள் சாலையின் மென்மையான பகுதியில் மட்டும் ஓடும்போது, ராஜு கற்கள் மற்றும் மணல் நிறைந்த கடினமான பாதையிலும் சமநிலையுடன் ஓடிக் கொண்டிருந்தான்.

கடைசி சுற்றுக்கு வந்திருந்தது. கார்த்திக் முதலிடத்தில் இருந்தான். ராஜு இரண்டாவது இடத்தில் இருந்தான். முடிவுக்கோடு அருகே, கார்த்திக் திடீரென தடுக்கி, கீழே விழுந்தான்! அவனுடைய கணுக்கால் திரும்பியது.

ராஜுவுக்கு முன்னால் செல்ல ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தது. ஆனால் அவன் ஓடுவதை நிறுத்தி, தன் நண்பனின் அருகே சென்றான்.

"கார்த்திக், சரியா?" என்று கேட்டான்.

"என் கால்... நான் ஓட முடியாது," என்று கண்ணீர் விட்டான் கார்த்திக்.

ராஜு ஒரு கணம் யோசித்தான். பரிசை விட, அவனுடைய நண்பன் முக்கியமானவன். அவன் கார்த்திக்கைத் தூக்கி, அவனுடைய கையை தன் தோளில் போட்டு, இருவரும் சேர்ந்து நடந்து, முடிவுக் கோட்டை கடந்தனர். அவர்களுக்குப் பின்னால் இருந்த ஓட்டக்காரர்கள் முதலும் இரண்டாமும் வென்றனர்.

ராஜுவும் கார்த்திக் கடைசியாக வந்தனர். மைதானம் முழுவதும் ஒரே அமைதி. அனைவரும் ராஜுவின் செயலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

போட்டி நடத்திய தலைமை ஆசிரியர், மைக்ரோபோனை எடுத்தார். அவரின் கண்களில் கண்ணீர் மின்னியது.

"நண்பர்களே, இன்று நாம் ஒரு வெற்றியைக் கண்டோம். ஆனால், அது முடிவுக் கோட்டை முதலில் தாண்டிய வெற்றி அல்ல. இன்றைய உண்மையான வெற்றி, உறுதியான மனதின் வெற்றி. ஒரு நல்ல மனிதனின் உண்மையான வெற்றி. ராஜு போட்டியில் முதலிடம் வெல்லவில்லை, ஆனால் அவன் மனிதத்துவத்தில் முதலிடம் வென்றான்!"

மைதானம் முழுவதும் கரகோஷம் எழுந்தது. அனைவரும் எழுந்து நின்று ராஜுவுக்கு கைதட்டினர்.

தலைமை ஆசிரியர், பரிசாக அளிக்க வேண்டிய புதிய ஓட்டக்காலணிகளை எடுத்து, ராஜுவிடம் கொடுத்தார். "இந்தப் பரிசு உனக்கே தகும், ராஜு. நீயே உண்மையான வெற்றியாளன்," என்றார்.

ராஜு மகிழ்ச்சியால் உணர்ச்சிவசப்பட்டான். அவன் வெற்றி, பந்தயத்தில் விரைவாக ஓடிய வெற்றி அல்ல; தன்னம்பிக்கை, உறுதி, மற்றும் நல்லெண்ணம் ஆகியவற்றில் அவன் ஓடி வென்ற உண்மையான வெற்றியாக இருந்தது.

அன்று முதல், ராஜு அந்த புதிய காலணிகளில் ஓடினான், ஆனால் அவனுடைய வலிமை, அவனுடைய கால்களிலும், இதயத்திலும் இருப்பதை என்றும் மறக்கவில்லை.

கதையின் மோரல்: உண்மையான வெற்றி, பட்டங்கள் அல்லது பரிசுகள் அல்ல; அது நாம் வளர்த்துக் கொள்ளும் நல்ல குணங்கள், உறுதி மற்றும் மற்றவர்களுக்கு உதவும் பாங்கு தான்.