பேராசை ராஜாவும் ஏழை வியாபாரியும்

 

நீங்கள் கேட்டுக்கொண்டது ஒரு புகழ்பெற்ற நீதிக் கதை. தமிழ் நாட்டு நீதிக்கதைகளில் இது மிகவும் அறியப்பட்ட ஒன்று. கதையை பல்வேறு பாணிகளில் சொல்லலாம், இங்கு அதன் முழு விவரம்:

பேராசை ராஜாவும் ஏழை வியாபாரியும்

பாத்திரங்கள்:

· ஒரு பேராசை மற்றும் அநியாயமான ராஜா

· ஒரு ஏழை ஆனால் மிகவும் புத்திசாலியான வியாபாரி

· நாட்டு மக்கள்

---

கதை:

ஒரு நாட்டை ஒரு பேராசைக்கார ராஜா ஆட்சி செய்து வந்தார். அவருக்கு தனக்கு என்ன கிடைக்கிறது, எவ்வளவு கிடைக்கிறது என்பதில் மட்டுமே interest. மக்கள் கஷ்டப்படுவதைப் பற்றி அவர் கவலைப்படமாட்டார். அவர் ஒரு விதியை போட்டிருந்தார்: நாட்டில் யார் எந்த வியாபாரம் செய்தாலும், அதன் முதல் நாள் முழு வருமானத்தையும் ராஜாவுக்கு கப்பம் கட்ட வேண்டும்.

அந்த நாட்டில் ஒரு ஏழை வியாபாரி இருந்தான். அவனிடம் சிறிது பணம் சேர்ந்திருந்தது. "இதைக் கொண்டு ஒரு சிறிய வியாபாரம் செய்து வாழ்வை சீர்படுத்திக்கொள்கிறேன்" என்று எண்ணினான். அவன் ஒரு பெரிய பானையில் தினை மாவு (கம்பு மாவு) கலந்து, சுவையான கோழை (கஞ்சி) தயாரித்தான். அதை நகரத்தின் முக்கிய மையத்தில் சென்று விற்கத் தொடங்கினான்.

அவனுடைய கோழை மிகவும் சுவையாக இருந்ததால், நகரமெங்கிலும் உள்ள people அதை வாங்குவதற்கு வந்தனர். முதல் நாளிலேயே அவனுக்கு நல்ல வருமானம் கிடைத்தது. மாலை நேரம் ஆகும் போது, ராஜ காரியாலயத்தில் இருந்து ஒரு soldier வந்தான்.

"ஏய், வியாபாரியா!" என்று கூவினான் soldier. "ராஜா அவர்களின் ஆணை உனக்குத் தெரியுமா? முதல் நாள் வருமானம் முழுவதையும் ராஜாவுக்கு கப்பம் கட்ட வேண்டும். இப்போதே பணத்தைக் கொடு!"

ஏழை வியாபாரிக்கு மனம் வெதும்பியது. அன்று கிடைத்த சிறிய லாபம் கூட அவனுக்குக் கிடைக்காதா? ஆனால் ராஜாவின் ஆணையை மீற முடியாது. மனம் வருந்தியவாறு, அன்று சேர்த்த முழுப் பணத்தையும் soldierகு கொடுத்து விட்டான்.

வீட்டுக்குத் திரும்பிய அவன், மிகவும் வேதனையில் இருந்தான். "இப்படியே போனால், நான் எப்போதும் ராஜாவுக்கே வேலை செய்துகொண்டிருப்பேன். எனக்கு ஒன்றும் கிடைக்காது. இந்த ஆணையை எப்படியாவது சுற்றி வளைக்க ஒரு வழி செய்ய வேண்டும்" என்று சிந்தித்தான்.

அவனுக்கு ஒரு புத்திசாலித்தனமான யோசனை தோன்றியது.

மறுநாள்...

அவன் மீண்டும் அதே இடத்திற்குச் சென்றான். ஆனால் இன்று, அவன் தன் கோழைப் பானையைத் தூக்கி வந்திருக்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக, ஒரு சுத்தமான வெள்ளைத் துணியை (வஸ்திரம்) தன் கைகளில் பிடித்துக்கொண்டு நின்றான்.

ராஜாவின் soldier மீண்டும் வந்தான். "ஏய், இன்று உன் வருமானம் எங்கே? கொடு!" என்றான்.

வியாபாரி மிகவும் அமைதியாக, தன் கைகளில் இருந்த வெள்ளைத் துணியை soldier இன் முன்னால் நீட்டினான். "இதோ, தாராளமாக எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்."

soldier கோபம் அடைந்தான். "இது என்ன? இது ஒரு கிழிசல் துணி! நான் கேட்கிறது பணம்!"

வியாபாரி புன்னகையுடன் பதிலளித்தான்: "ஐயா, நேற்று நான் கோழை வியாபாரம் செய்தேன். அதன் முதல் நாள் வருமானத்தை ராஜாவிடம் கொடுத்தேன். இன்றோ, நான் துணி வியாபாரம் செய்கிறேன். இந்தத் துணி வியாபாரத்தின் முதல் நாள் வருமானம் இந்தத் துணிதான். அதனால் தான், அதைத்தான் உங்களுக்கு நீட்டுகிறேன்."

soldierக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவன் வியாபாரியையும் அந்தத் துணியையும் பார்த்துவிட்டு, ராஜாவிடம் இந்தச் செய்தியைச் சொன்னான்.

ராஜா வியாபாரியை மாளிகைக்கு அழைத்துவர உத்தரவிட்டார். வியாபாரி அங்கே வந்ததும், ராஜா கோபத்தோடு கேட்டார்: "நீ என்னைப் பரிகாசம் செய்கிறாயா?"

வியாபாரி மரியாதையாக வணங்கி, நிதானமாகப் பதிலளித்தான்: "மகாராஜா, நான் உங்களைப் பரிகசிக்கவில்லை. நான் உங்கள் ஆணையைத் தான் கடைப்பிடித்தேன். நேற்று நான் 'கோழை' வியாபாரி. இன்று நான் 'துணி' வியாபாரி. ஒவ்வொரு வியாபாரத்தின் முதல் நாள் வருமானமும் உங்களுக்குச் சொந்தம் என்று நீங்கள் சொன்னீர்கள். இந்தத் துணி வியாபாரத்தின் முதல் நாள் வருமானம் இந்தத் துணி. அதனால் தான் அதை அளிக்கிறேன்."

ராஜா அந்த வியாபாரியின் புத்திசாலித்தனத்தை உணர்ந்தார். அவன் சொல்வது தவறல்ல. தனது சுயநலமான ஆணை எவ்வளவு முட்டாள்தனமானது என்பதும், ஒரு சாதாரண மனிதனை எவ்வளவு கஷ்டப்படுத்தும் என்பதும் அவருக்குப் புரிந்தது.

ராஜா சிரித்தார். அவர் தனது தவறை ஒப்புக்கொண்டார்.

"நீ ஒரு மிகப்புத்திசாலி!" என்று ராஜா சொன்னார். "உன் புத்தியால் நீ என்னை வென்றாய். நான் போட்ட அந்த அநியாயமான ஆணையை இன்றிலிருந்து ரத்து செய்கிறேன். மேலும், உனக்கு ஒரு பரிசும் அளிக்கிறேன்."

ராஜா அந்த ஏழை வியாபாரிக்கு நிறைய தங்க நாணயங்கள் மற்றும் ஒரு சிறிய கடையும் பரிசாக அளித்தார். மக்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். அநியாய ஆணை நீக்கப்பட்டதால், அனைவரும் சந்தோஷப்பட்டனர்.

கதையின் Moral: பேராசைதீய பழக்கம். அது ஒருவரை அழிக்கும். அதேநேரம், புத்திசாலித்தனமும் பொறுமையும் எந்த சிக்கலையும் தீர்க்கும். அதிகாரத்தைக் கண்டு பயப்படாமல், நியாயத்திற்காக நிமிர்ந்து நின்றால் வெற்றி கிடைக்கும்.