மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு

 

**மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு!**  

ஒரு சிறிய கிராமத்தில் இரண்டு சிறுவர்கள் வாழ்ந்தார்கள். ஒருவன் பெயர் மணி; மற்றவன் பெயர் கண்ணன். இருவரும் ஒரே வகுப்பில் படித்தார்கள். ஆனால், அவர்களின் எண்ணங்களில் பெரிய வித்தியாசம் இருந்தது.  

மணி எப்போதும் நல்லதை நினைப்பான். "எல்லாம் நன்றாகவே முடியும்!" என்று நம்பிக்கையோடு இருப்பான். தோல்வி வந்தாலும், "இது ஒரு பாடம்; இதிலிருந்து கற்றுக்கொள்கிறேன்!" என்று முன்னேறுவான்.  

கண்ணனோ எதையும் எதிர்மறையாகவே நினைப்பான். "என்னால் முடியாது; இது கடினமானது!" என்று சோர்வடைவான். சிறிய தடைகள்கூட அவனைத் தூக்கி எறியும்.  

ஒரு நாள், பள்ளியில் ஒரு போட்டி நடந்தது. இருவருக்கும் ஒரே பணி: "குன்றின் மேல் இருக்கும் பழத்தோட்டத்திற்குச் சென்று, ஒரு பழத்தைப் பறித்துக் கொண்டு வரவேண்டும்!" என்று ஆசிரியர் சொன்னார்.  

மணி மகிழ்ச்சியாகப் புறப்பட்டான். வழியில் முட்கள், முள் செடிகள் இருந்தன. ஆனால், அவன் தளரவில்லை. "சிறிய தடைகள் தான்; இதைத் தாண்டினால் போதும்!" என்று முயற்சித்தான். கடைசியில், அவன் பழத்தோட்டத்தை அடைந்து, இனிய பழத்தைப் பறித்து வந்தான்.  

கண்ணனோ, வழியில் முதல் முட்களைப் பார்த்ததும், "இது முடியாது! நான் இதைச் சாதிக்க மாட்டேன்!" என்று சொல்லி, திரும்பிவிட்டான்.  

ஆசிரியர் இருவரையும் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார்:  

"மணி, உன்னுடைய நம்பிக்கை உன்னை வெற்றியடையச் செய்தது. கண்ணா, உன் எதிர்மறை எண்ணங்களே உன்னைத் தோல்வியடையச் செய்தன. **மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு!** நீங்கள் நினைப்பதுதான் உங்கள் வாழ்க்கை!"  

அன்றிலிருந்து, கண்ணனும் நல்லதை நினைக்கத் தொடங்கினான். அவனுடைய வாழ்க்கையும் மாறத் தொடங்கியது!  

**பாடம்:**  

நாம் எப்படி நினைக்கிறோமோ, அப்படியே வாழ்க்கையும் அமையும்! நல்ல எண்ணங்களே நல்ல வாழ்க்கையை உருவாக்கும்!  

**மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு!** 🌟